Family Ties

M'n 5e keer in een vliegtuig, maar ik vind het nog niet minder spectaculair. Vooral de snelheid die het maakt bij het opstijgen en het schudden bij het landen. Een ervaring waar ik 10 maanden geleden niet over mee kon praten. Het was een prettige vlucht van 4 uur en 50 minuten van Sydney naar Perth, maar doorhet tijdsverschil was het maar 1 uur en 50 minuten later . Afgesproken was dat Connie me van het vliegveld zou ophalen. "Een klein grijs vrouwtje dat een beetje op je tante Corien lijkt." Had ze gezegt. Ik had Connie wel ooit op een foto gezien maar herkende haar niet direct toen ik haar in de aankomsthal zag zitten. Ze had mij niet gezien en ik liep langs haar af naar de bagage-band. Iedereen was uit het vlietuig en ik zag het vrouwtje onrustig om zich heen. Dat moet haar zijn dacht ik en liep terug. Ze herkende mij gelijk,"Dat is een van der Weijden" zei ze "Dat zie je meteen."


Al was dit onze eerste ontmoeting, we hadden elkaar een hoop te vertellen in de auto op weg naar haar huis. Niet gek we hebben dan ook iets gemeen; namelijk onze familie. Connie is een nicht van mijn vader, dat betekent in dit geval dat haar vader(Bas) een broer is van mijn vaders vader(Jo), mijn opa. En dat maakt mij dan dus een achterneef van Connie.(Typisch maar moest plots denken aan het koala beertje dat bij opa en oma altijd boven op de televisie stond. Dit had mij als kind, al mocht ik er niet aankomen, altijd al erg aangetrokken.Als ik me niet vergis heeft tante Tonnie dit beertje voor ze meegenomen uit Australie. Somehow viel er iets op z'n plek.)
Na zo'n 20 minuten namen we een afslag van de, in totaal 400 km lange, highway bij een klein benzinestation. "Hier is het, dat petrolstation is van ons. De meiden die er werken zijn zo benieuwd hoe je eruit ziet.." Achter het benzinestation is een groot stuk land met het huis van Connie en haar man Leen. "Tis een vreemdeling zeker die verdwaald is zeker..." grapte Leen terwijl hij de deur voor mij opende. Conny showde mij mijn kamer, met eigen badkamer, terwijl Leen de koffie inschonk.
We praatte over de familie en hoeveel ik op mijn vader Pieter Jan leek en hoe Jo, Bas en Jan vroeger het schip van hun vader door het kanaal moesten trekken over het 'jaagpad' omdat er geen geld was voor een paard. In de huiskamer hangen veel foto's met onder andere een prachtig portret van Pieter en Cornelia van der Weijden (Connie's groot- en mijn overgroot ouders) Het viel me op dat mijn opa Jo erg veel lijkt op z'n vader Pieter.


De huisregels werden mij uitgelegt. Geen schoenen in het huis. Verder mag ik overal komen of in kijken, gebruik van maken. Als het brood of beleg op is moet ik maar naar voren gaan om nieuw te vragen in het petrol station. "Alleen als je de meiden een broodje voor jezelf laat maken dan moet je ervoor betalen" zegt Leen.

Tijd voor bed. Morgen is het immers zondag en dan gaat een van der Weijden naar de kerk.

Wordt vervolgd..