vrijdag, maart 28, 2003

Enkel


Verder naar Albany. Door de toestand met de auto was het inmiddels te laat 'the valley of the giants' te bezoeken. Dit is een forrest met de hoogste bomen van australie. Helaas. Om 23uur checkte we in in een Hostel in Albany, raakten dronken, ontmoeten wat lokale meisjes, potje pool, enfin een typische doorsnee hostel avond. Volgende dag een bezoek aan het schip de 'Amity' een replica van een schip dat in 1845 vastliep op een zanbank en zonk. Aan de kust van Albany bezochten we de blowholes. Dit zijn gaten tussen de rotsen waar met geweld lucht uit wordt gestuwd als de golven onder de rotsen slaan. Richard gleed hier uit en bezeerde zijn enkel. Volgende stop Mount Barker. Hier deden we een wijnproeferij aan. De heerlijkste lokale wijnen hier geproeft. We reden 5 uurtjes en stopte in Fremantle waar we de volgende dag toch maar even naar het ziekenhuis gingen aangezien de enkel van Richard erg dik was geworden en erg zeer deed. Maar het was gelukkig niet gebroken.

maandag, maart 24, 2003

(klik op foto's voor vergroting)



Lycos Tripod, de server van mijn site, is tijdelijk niet
bereikbaar voor aanpassingen, vandaar dat ik hier mijn link zet
foto's Australie


Nice beer!




Leen en ik haalde de Fairmont V8 op van de garage.Mijn plan was een aantal plaatsjes aan te doen in Zuidwestelijk Australie. Mijn eerste stop was in Bunburry. Dit plaatsje is bekent om haar dolfijnen die dikwijls te bezichtigen zijn vanaf het strand. In het informatie centrum raakte ik aan de praat met Richard, een jongen uit Engeland. Ik bood hem een lift aan naar een hostel. In de plaatselijke bottleshop was Bavaria Bier in de aanbieding! Het was minstens 10 maanden geleden dat ik dit heerlijk Brabants bier voor het laatst gedronken had. We kochten een doos en liepen hiermee naar het strand om de zon in de zee te zien zakken. "You're right, it is nice beer!" liet Richard mij weten.

Terug in het hostel speelde we pool en raakte aan de praat met een stelletje uit England dat een wereldtrip aan't maken was. Toen iedereen naar bed ging besloot ik nog even een ommetje te maken en tot mijn verbazing had dit kleine plaatsje een wild nachtleven. Dit was niet altijd het geval maar juist vandaag was er de 'Bunburry-Cup' geweest. Ik belande met een groep locals in een nachtclub en danste tot laat.


Dol fijn


Vroeg op om de dolfijnen te spotten, ofja vroeg, dat is relatief, half 8 was het. We reden naar het dolfijnencenter wat wordt gerunt door vrijwilligers die proberen de dolfijnen hand-tam te maken. We doneerde ieder 2 dollar en bezochten het kleine dolfijnen museumpje. Een embryonale dolfijn genaamt Biskit in een jampot. Zee schildpadden. Een film over wilde haaien en een 3 liter juicefles tot de top gevult met sigarettenpeuken achter gelaten op het strand.

Op het stukje strand wat bij het centre hoorde ontmoeten we het stelletje van de avond ervoor. Zij waren er al vanaf half 7 maar nog geen dolfijn gezien. We wachtte anderhalf uur maar de 'Flippers' hadden er vandaag geen zin in. We schreven in het gasten boek."That person who left the bottle of sigaret-buts on the beach must have smoked a lot."

Christine


Het klikte goed tussen Richard en mij, we besloten dan ook om samen verder te reizen. Wat ook erg gunstig is in de benzine kosten. Een V8 heeft erg veel power maar daar betaal je dan ook voor, als je begrijpt wat ik bedoel.

Richard had een adres van een meisje gekregen uit Melbourne. Dit adres was van haar moeder. Ze had Richard gezegt dat hij haar maar eens moest opzoeken. Achja waarom niet. Donnybrook was de naam van het kleine plaatsje. Het adres was een kleine coffeeshop versus art-gallery. 'Hello' zeiden we tegen de voor ons wildvreemde vrouw achter de bar 'We know your daugther'. Wat moeten deze 2 vreemde snuiters moet ze gedacht hebben. Maar naarmate we aan de praat raakte en ze,Christine, erachter kwam dat ik, net als haar man Arie, uit Holland kwam werd ze meer open. Uiteindelijk zaten we daar 2 uur lang te babbelen over van alles en nog wat en ontmoeten we een stel van de vaste klanten. Toen we gingen kregen we beiden een kus op de wang. "Come as a guest, leave as a friend" is het engelse gezegde hiervoor.

Kamperen


Busselton was de volgende stop. We checkte in op een camping. Ga maar ergens staan zei de camping eigenaresse betalen doe je als je weggaat. Mooi dat vertrouwen dat sommige mensen hebben. In Busselton is een drive-inn cinema. Dat leek me nou een geweldig idee. 'Like the old days' in 'onze' '68 Fairmont. We kochten onszelf een degelijk McDonald throw-away meal. Maar het zou te mooi zijn... De drive-inn was die avond afgehuurt voor een prive feestje. Teleurgesteld terug naar de camping waar we de resterende Bavaria's nuttigde.

We betaalde de camping en reden via Donsborough naar Augusta. We waren de enige 2 in het grote hostel waar we inchekte. Nog maareens een zonsondergang aan het strand en een 2e te vergeefse poging dolfijnen te spotten. Nog nooit zo'n vreemd en prachtig strand gezien.

Boom


Op aanraden van Leen reden we de volgende dag naar Pemberton waar je de grootste boom van West-Australie kunt beklimmen. Via gammele spijlen klim je 71 meter de hoorgte in. Richard zag er na een 10tal meter vanaf. Het was dan ook best wel spannend.

Bush fire


De benzinemeter in de Fairmont werkt niet meer zoals hij hoort te werken zodoende kwamen we onderweg naar Albany zonder benzine te staan. Het was 40 Km naar het volgende benzine station. Maar wat was dat daar? Niet ver van ons vandaan zagen we een reusachtige rookpluim uit het forrest komen. Een man in een jeep vroeg ons wat we aan't doen waren. We vertelde ons probleem. Je hebt er waarschijnlijk een probleem bij zei hij want we gaan de weg afsluiten vanwege een bushfire. Probeer maar een lift te krijgen naar het volgende stadje maar je hebt kans dat je voorlopig niet terug kan naar de auto. "We kregen een lift van een farmerswife naar Wopole 40 km verderop. Het licht werd diep oranje en een dreigende duisternis volgde. Roetdeeltjes bedekte de auto en er was een intense kampvuur geur. Hoe vertel ik dit Leen was mijn gedachte. "Sorry maar ik heb je onvervangbare Ford Fairmont V8 laten verbranden."

We leende een jerrycan van het petrolstation en vulde deze met benzine. Een ouder gepensioneerd stel wilde ons wel een lift terug geven naar de auto. De weg was nu vol met rook en links van ons konden we de vlammen al zien. Het verbaasde mij dat de weg nog niet afgezet was. We vulde de auto en reden nogmaals langs de vlammenzee. Nu konden we ook de hitte voelen die ervan afkwam. We waren de laatste die van de weg afkwamen. Ze hadden op ons gewacht met het afsluiten van de weg. De brandweerlieden vonden het waarschijnlijk ook zonde ZO'N auto te laten verbranden.



Lycos Tripod, de server van mijn site, is tijdelijk niet
bereikbaar voor aanpassingen aan de site, vandaar dat ik hier mijn link zet
foto's australie deel2